Οι διάττοντες αστέρες είναι ένα είδος που ευδοκιμεί στη μουσική βιομηχανία - όχι απαραίτητα επειδή ο καλλιτέχνης "δεν τα λέει". Στις πλείστες των περιπτώσεων, οι μουσικοί διάττοντες αστέρες αντέχουν καμιά τριετία στο μουσικό προσκήνιο, βγάζουν κάνα δυο άλμπουμ με σχετική επιτυχία, από τα οποία ξεχωρίζουν 2-3 τραγούδια, και μετά σταδιακά χάνονται, μέχρι που φτάνουμε στο σημείο να αναρωτιόμαστε "μα που χάθηκε ο τάδε ή η δείνα". Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις τραγουδιστών, από του οποίους θυμόμαστε μόνο..

Μια απίστευτη, υπερφυσική φωτογραφία ισχυρίζεται ότι τράβηξε ένα μικρό κοριτσάκι, στην οποία φαίνεται η σεξουαλική επαφή δύο... φαντασμάτων!

Τα συμπτώματα της φανατικής οπαδού έκαναν την εμφάνισή τους μόνο στα ντέρμπι των "κόκκινων διαβόλων".

Στα τέλη Μαρτίου του 1943, λίγο πριν συμπληρωθούν τρία χρόνια κατοχής από τους Γερμανούς, μια νέα εταιρία παραγωγής, η Φίνος Φιλμ, κάνει ένα ηχηρό «μπαμ», παρουσιάζοντας μόλις τη δεύτερη ομιλούσα ελληνική ταινία, της οποίας ο ήχος είναι επεξεργασμένος στην Ελλάδα. Ανέλπιστα εντελώς, το ελληνικό κοινό καλωσόρισε μια άψογη τεχνικά ελληνική ταινία για τα δεδομένα της εποχής. «Η Φωνή της Καρδιάς» σήμανε την αφετηρία μίας παραμυθένιας ιστορίας.