Του Νικου Γαβαλα Ο Αλκέτας Παναγούλιας, ο κορυφαίος Ελληνας προπονητής του 20ού αιώνα σύμφωνα και με την UEFA, ήταν μία μεγάλη προσωπικότητα εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων. Με τη βοήθεια του επί σειράν ετών διευθυντή του αθλητικού τμήματος της «Κ» Νικήτα Γαβαλά, ο οποίος υπήρξε προσωπικός του φίλος, θα ταξιδέψουμε πίσω στον χρόνο για να γνωρίσουμε άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του.Ημίχρονο του φιλικού αγώνα Εθνικής Ελλάδας - Κόσμου Νέας Υόρκης στο Τζάιαντ Στέντιουμ του Νιου Τζέρσεϊ, τον Ιούνιο του 1981. Ο Αλκέτας Παναγούλιας συστήνει στους Ελληνες απεσταλμένους δημοσιογράφους τον πρόεδρο του Τημ Αμέρικαν, της νέας τότε αμερικανικής ομάδας με έδρα την Ουάσιγκτον, που είχε αναλάβει ο μεγάλος Ελληνας προπονητής. Κάποια στιγμή τον ρωτάω για ένα μεταγραφικό θέμα. Οπότε, ακούω με έκπληξη να μου τονίζει ότι δεν μπορεί να απαντήσει γιατί πρόκειται για τεχνικό θέμα, που ξεφεύγει της αρμοδιότητός του. Και ω της έκπληξης, ο Αλκέτας του έδωσε... άδεια να μιλήσει ελεύθερα. Μετά το ματς, συζήτησα το θέμα με τον φίλο Αλκέτα και μου απάντησε το εξής σημαντικό: «Εσύ κρίνεις από την Ελλάδα, όπου πολλοί πρόεδροι κάνουν και τις ενδεκάδες. Εδώ στην Αμερική υπάρχει σεβασμός στην ειδικότητα, σε όλους τους τομείς, έτσι ήταν λογικό ο πρόεδρος να μη θελήσει αρχικά να απαντήσει σε ένα θέμα δικής μου υπευθυνότητος. Αυτή είναι η Αμερική και έτσι έγινε μεγάλη, με σεβασμό στην ειδικότητα, μεταξύ άλλων».Καλοκαίρι, μέσα της δεκαετίας του 70, κάνοντας βόλτα στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Μπροστά στη θέα μιας παρέας Αφροαμερικανών που κλωτσούσαν μπάλα στη γωνιά ενός μικρού πάρκου, ο Αλκέτας μου υπογραμμίζει με έμφαση: «Να θυμάσαι κάτι για να το κρίνεις ύστερα από κάποια χρόνια, όχι πολλά πάντως. Το μέλλον του ποδοσφαίρου δεν βρίσκεται στην Ευρώπη, αλλά στην Αφρική. Πήγα τελευταία και είδα απίστευτα πράγματα. Μιλάμε για σπουδαία ταλέντα που φυτρώνουν παντού». Πράγματι, ύστερα από λίγα χρόνια δικαιώθηκε απόλυτα.Αθήνα, αρχές δεκαετίας του 80, πριν αναλάβει τον Ολυμπιακό, που βρισκόταν επτά βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα, που με το τότε βαθμολογικό σύστημα 2-1-0 ήταν σημαντική διαφορά. Πίνουμε καφέ στο Σύνταγμα, ακούω τον Αλκέτα να λέει: «Δεν είναι τίποτε οι επτά βαθμοί. Πιστεύω πολύ στους παίκτες και να δεις ότι θα τα καταφέρουμε». Πράγματι, ο Ολυμπιακός πήρε τον τίτλο στο μπαράζ του Βόλου.Σεπτέμβριος 1978, με την αποστολή της Εθνικής μας στο Ερεβάν, στα προκριματικά του πρωταθλήματος Ευρώπης 1980. Είχαμε ηττηθεί 2-0 στην πρωτεύουσα της Αρμενίας από τη σπουδαία ομάδα της Σοβιετικής Ενωσης, που μάλιστα είχε γενικό αρχηγό τον θρυλικό Γιασίν. Αλήθεια είναι πως η αποστολή είχε αγρίως ταλαιπωρηθεί στη Μόσχα όπου πηγαινοερχόταν από το ξενοδοχείο στο αεροδρόμιο για να φύγει για Ερεβάν, αλλά αναβαλλόταν η πτήση λόγω καιρικών συνθηκών όπως αναφερόταν. Τελικά φθάσαμε λίγες ώρες πριν από τη συνάντηση με παίκτες φοβερά καταπονημένους. Με τη λήξη της συνάντησης ο Παναγούλιας δήλωσε στους Σοβιετικούς δημοσιογράφους: «Εχετε υποχρέωση να γράψετε υπό ποιες συνθήκες η εθνική ομάδα μιας μικρής χώρας έφθασε στο γήπεδο για να αντιμετωπίσει την αντίστοιχη μιας αυτοκρατορίας». Σάστισαν τότε οι ξένοι συνάδελφοι που περίμεναν να ακούσουν κριτική για το ματς. Και ο Παναγούλιας λίγο μετά μου είπε: «Ξέρω, τους έφερα σε δύσκολη θέση και η δήλωσή μου δεν θα μεταδοθεί, αλλά πρέπει να τα λέμε».