H Δομινικανή Δημοκρατία ή κοινώς Άγιος Δομίνικος, είναι κράτος της Καραϊβικής στο νησί Ισπανιόλα. Συνορεύει με την Αϊτή και καταλαμβάνει τα ανατολικά 2/3 του νησιού. Έχει έκταση 48.730 km² και πληθυσμό 9.650.054 κάτοικους (κατατάσσεται 82η στον κόσμο), με βάση εκτιμήσεις για το 2009[1]. Πρωτεύουσά της είναι ο Άγιος Δομίνικος, αλλιώς Σάντο Ντομίγκο. Αποσχίστηκε από την Αϊτή και έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1844. Επίσημη γλώσσα της χώρας είναι τα ισπανικά.Οι πρώτοι κάτοικοι της χώρας ήταν αυτόχθονες Αραουάκες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν το 10ο αιώνα στις Αντίλλες και στις νοτιοανατολικές ακτές των ΗΠΑ.
Οι Ταΐνοι εκδιώχθηκαν από τους Καρίβες. Οι Καρίβες είχαν διωχθεί κι αυτοί από τους Μάγιας και τους Αζτέκους. Το νησί ανακαλύφθηκε από το Χριστόφορο Κολόμβο και λίγες δεκαετίες μετά αποδεκατίστηκαν οι ιθαγενείς. Αργότερα, στο νησί ήρθαν σκλάβοι από την Αφρική, για να εργαστούν για λογαριασμό των λευκών αποίκων. Σήμερα, οι περισσότεροι (περίπου τα τρία τέταρτα του συνολικού πληθυσμού της χώρας) είναι μιγάδες.
Οι λευκοί είναι το ένα τέταρτο περίπου και το 11% είναι Αφροαμερικανοί. Οι πιο πολλοί συγκεντρώνονται στην εύφορη κοιλάδα του Ρίο Γιούνα και στη νότια παράκτια λωρίδα μεταξύ Νισάο και Λα Ρομάνα.
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2013 τα 77,62 χρόνια (75,44 χρόνια οι άνδρες και 79,88 οι γυναίκες). Το φαινόμενο της εσωτερικής μετανάστευσης δεν είναι έντονο. Οι πιο αραιοκατοικημένες περιοχές είναι στο ανατολικό τμήμα του κράτους. Περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους του συνόλου του πληθυσμού ζουν στις πόλεις. Μεγάλα αστικά κέντρα είναι, εκτός από την πρωτεύουσα (Σάντο Ντομίνγκο), το Σαντιάγο δε Λος Καμπαγιέρος, το Σαν Πέδρο δε Μακορίς, η Λα Ρομάνα και άλλες.
Η χώρα προσφέρεται στους λάτρεις της οικολογίας. Στο ακρωτήριο Σαμανά, μπορεί κανείς να απολαύσει τα μαγκρόβια δάση και τα σπήλαια με τις βραχογραφίες στο εθνικό πάρκο που ευρίσκεται εκεί. Το Εθνικό Πάρκο Χαράγουα βρίσκεται στα νοτιανατολικά των ακτών της χώρας. Εκεί, στα νησάκια Μπεάτα και Άλτο Βέλο ζουν ενδημικά πτηνά.
Το νησί Καμπρίτος, το οποίο βρίσκεται στη λίμνη Ενρικίγιο, με πλούσια πανίδα, έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενη περιοχή. Για καταδύσεις προσφέρεται το ακατοίκητο νησί Καταλίνα, το οποίο βρίσκεται στα ανοικτά της πόλης Λα Ρομάνα. Ανάμεσα στα αξιοθέατα της χώρας περιλαμβάνονται τα αποικιακά κτίρια και οχυρά, όπως το Σαν Λουίς στη Σαντιάγο δε Λος Καμπαγιέρος και ναοί, όπως ο καθεδρικός ναός του Σαντιάγο ελ Μαγιόρ.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα μουσεία, όπως το Αρχαιολογικό και Ανθρωπολογικό Μουσείο των Δομινικανών στην πρωτεύουσα Σάντο Ντομίνγκο, με τη μεγαλύτερη συλλογή του είδους σε ολόκληρη την Καραϊβική, το Λαογραφικό Μουσείο Τόμας Μορέλ, το Αρχαιολογικό Μουσείο με τα εκθέματα των αυτοχθόνων Ταΐνοι και το Μουσείο Καπνού αλλά και τα νεοκλασικά σπίτια στη Σαν Πέδρο ντε Μακορίς. Αξίζει ακόμα να αναφερθούν και κάποια μνημεία που σχετίζονται με το Χριστόφορο Κολόμβο, ο οποίος και ανακάλυψε το νησί. Στη βόρεια ακτή της χώρας βρίσκεται η Λα Ισαβέλα, ο πρώτος οικισμός που ίδρυσε ο Γενουάτης θαλασσοπόρος στο Νέο Κόσμο, το 1494. Σήμερα στη θέση αυτή υπάρχει Ιστορικό Πάρκο, όπου εκτίθενται ευρήματα από τις ανασκαφές που διεξήχθησαν στο μέρος αυτό. Επίσης, ο Φάρος του Κολόμβου (1992) βρίσκεται στα ανατολικά της Δομινικανής Δημοκρατίας και αποτελεί ένα συγκρότημα διαμερισμάτων κατασκευασμένων από μπετόν. Στο Φάρο, που χτίστηκε για να εορταστούν τα 500 χρόνια από το πρώτο ταξίδι του Κολόμβου στην Αμερική, εκτίθενται τέχνεργα από το πλοίο του θαλασσοπόρου, τη Σάντα Μαρία. Επίσης, εκεί μεταφέρθηκε το υποτιθέμενο λείψανο του Κολόμβου από τον καθεδρικό ναό του Σάντο Ντομίνγκο, τον Οκτώβριο του 1992. Σύμφωνα με την ισπανική εκδοχή, η σορός του Κολόμβου μεταφέρθηκε στη Σεβίλλη.